دانلود مقاله همایشی واکاوی ارتباط سبک های دلبستگی با شخصیت دانش آموزان پرخاشگر

دانلود مقاله همایشی واکاوی ارتباط سبک های دلبستگی با شخصیت دانش آموزان پرخاشگر  در تعداد 10 صفحه تخصصی ویژه همایش یا هر مورد دیگر در قالب فایل word  از وبسایت پی دی اف داک قابل خرید و دانلود می باشد

قسمتی از فایل

واکاوی ارتباط سبک های دلبستگی  با شخصیت دانش آموزان پرخاشگر

چکیده

این پژوهش به بررسی رابطه بین سبک های دلبستگی و پرخاشگری در دانش آموزان و تأثیر آن بر سازگاری فردی- اجتماعی می پردازد. تحقیقات نشان می‌دهد که افراد دارای سبک‌های دلبستگی ناایمن به احتمال زیاد رفتار پرخاشگرانه از خود نشان می‌دهند، که می‌تواند مانع از توانایی آنها در سازگاری اجتماعی شود. این مطالعه مداخلاتی مانند درمان، مشاوره و آموزش مهارت‌های اجتماعی را پیشنهاد می‌کند تا به دانش‌آموزان با سبک‌های دلبستگی ناایمن کمک کند دلبستگی‌های ایمن‌تری ایجاد کنند و رفتار پرخاشگرانه را کاهش دهند. ایجاد یک محیط مثبت و حمایتی در مدارس و جوامع نیز به عنوان یک عامل کلیدی در ترویج دلبستگی ایمن و افزایش سازگاری اجتماعی برجسته شده است. هدف این پژوهش با پرداختن به رابطه بین سبک های دلبستگی و پرخاشگری، ارائه راهکارهایی برای بهبود سازگاری اجتماعی در بین دانش آموزان دارای سبک های دلبستگی ناایمن است.

کلمات کلیدی: سبک های دلبستگی؛ پرخاشگری؛ سازگاری اجتماعی؛ دلبستگی ناایمن

۱.مقدمه

نظریه دلبستگی که توسط جان باولبی در دهه 1950 توسعه یافت، بینش های ارزشمندی را در مورد پویایی پیچیده روابط انسانی و رشد عاطفی ارائه کرده است. بر اساس این نظریه، روابط اولیه و دلبستگی هایی که در دوران نوزادی شکل گرفته اند به طور قابل توجهی عملکرد روانی و اجتماعی افراد را در طول زندگی شکل می دهند. سبک های دلبستگی، که به دو دسته ایمن و ناایمن طبقه بندی می شوند، نقش مهمی در تأثیرگذاری بر نحوه درک افراد از خود، دیگران و دنیای اطرافشان دارند. این سبک‌های دلبستگی نه تنها بر روابط بین فردی تأثیر می‌گذارند، بلکه پیامدهایی برای الگوهای رفتاری از جمله پرخاشگری نیز دارند.

پرخاشگری یک رفتار چند وجهی است که می تواند به اشکال مختلف از جمله پرخاشگری فیزیکی، کلامی و رابطه ای بروز کند. در حالی که پرخاشگری یک پاسخ طبیعی و عادی انسان به تهدیدها یا عوامل استرس زا است، پرخاشگری مزمن و کنترل نشده می تواند عواقب جدی برای افراد و تعاملات اجتماعی آنها داشته باشد. تحقیقات در روانشناسی رشد، رابطه ثابتی بین سبک های دلبستگی ناایمن و سطوح بالاتر پرخاشگری را برجسته کرده است. افراد دارای سبک های دلبستگی ناایمن، مانند اضطراب-دوسوگرا یا اجتنابی، اغلب با تنظیم احساسات و رفتارهای بین فردی خود دست و پنجه نرم می کنند که منجر به افزایش تمایل به پرخاشگری می شود.

به عوارض و اثرات این نوع همبستگی ها و سبک ها بطور ویژه خواهیم پرداخت اما  یکی از خروجی های سبک های دلبستگی بر پرخاشگری فراتر از رفتار فردی است و می تواند پیامدهای مهمی برای سازگاری اجتماعی داشته باشد. سازگاری فردی-اجتماعی به توانایی فرد در جهت یابی و پیشرفت در زمینه های اجتماعی، ایجاد روابط معنادار و مشارکت موثر در تعاملات اجتماعی اشاره دارد. دانش‌آموزان به‌ویژه با چالش‌های متعددی در دستیابی به سازگاری اجتماعی بهینه مواجه هستند، زیرا آنها خواسته‌های آکادمیک، شخصی و اجتماعی را در محیط‌های آموزشی دنبال می‌کنند. درک رابطه بین سبک های دلبستگی، پرخاشگری، و سازگاری فردی-اجتماعی برای اطلاع رسانی مداخلات و راهبردهای حمایتی که می تواند نتایج مثبت را برای دانش آموزان تسهیل کند، حیاتی است، پیوند بین سبک های دلبستگی و پرخاشگری را می توان از طریق دریچه مدل های کاری درونی درک کرد، که بازنمایی شناختی از خود و دیگران هستند که از طریق تجربیات دلبستگی اولیه ایجاد شده اند. افرادی که سبک دلبستگی ایمن دارند، الگوهای کاری درونی مثبتی دارند و خود را شایسته محبت و حمایت می دانند و دیگران را قابل اعتماد و قابل اعتماد می دانند. این افراد به احتمال زیاد احساسات خود را به طور مؤثر تنظیم می کنند و در تعاملات اجتماعی سالم شرکت می کنند و خطر درگیر شدن در رفتار پرخاشگرانه را کاهش می دهند. از سوی دیگر، افراد دارای سبک های دلبستگی ناایمن ممکن است مدل های کاری درونی منفی را در خود جای دهند، که منجر به مشکلاتی در مدیریت احساسات، ایجاد روابط قابل اعتماد، و مقابله با تعارضات بین فردی می شود که به طور بالقوه آسیب پذیری آنها را در برابر پرخاشگری افزایش می دهد.

از طرفی، در زمینه آموزش، تأثیر سبک های دلبستگی بر پرخاشگری و سازگاری اجتماعی، پیامدهای مهمی بر عملکرد تحصیلی، روابط اجتماعی و بهزیستی عاطفی دانش آموزان دارد. تحقیقات نشان می دهد که دانش آموزان با سبک های دلبستگی ناایمن ممکن است در ایجاد ارتباط ایمن با همسالان و مربیان با چالش هایی مواجه شوند که منجر به احساس انزوا، طرد شدن و ناراحتی عاطفی می شود. این مشکلات در روابط بین فردی می تواند به راهبردهای مقابله ای ناسازگار مانند پرخاشگری کمک کند، زیرا دانش آموزان در تلاش برای تنظیم احساسات خود و ابراز نیازهای خود در موقعیت های اجتماعی هستند.

همچنین پرداختن به رابطه بین سبک های دلبستگی، پرخاشگری و سازگاری فردی-اجتماعی در محیط های آموزشی برای ارتقای بهزیستی دانش آموزان و پرورش محیط های اجتماعی مثبت بسیار مهم است. با اجرای مداخلات مبتنی بر شواهد که مکانیسم‌های زمینه‌ای مرتبط با سبک‌های دلبستگی و پرخاشگری را هدف قرار می‌دهند، مربیان و متخصصان سلامت روان می‌توانند از دانش‌آموزان در ایجاد دلبستگی ایمن، تقویت مهارت‌های تنظیم هیجان و بهبود سازگاری اجتماعی آنها حمایت کنند. این رویکرد جامع به دنبال توانمندسازی دانش‌آموزان با ابزار و منابع لازم برای حرکت در پویایی‌های پیچیده اجتماعی، ایجاد روابط سالم و دستیابی به موفقیت تحصیلی است.

۲.پیشینه پژوهش

نظریه دلبستگی که توسط John Bowlby در دهه 1950 ایجاد شد، پیشنهاد می کند که افراد یک "پایگاه امن" را در مراقب اصلی خود ایجاد کنند که احساس امنیت و ایمنی را ایجاد می کند. افراد بر اساس تعامل خود با مراقبین، سبک های دلبستگی متفاوتی از جمله ایمن، مضطرب-اجتنابی، مضطرب- دوسوگرا و بی نظم را ایجاد می کنند. اعتقاد بر این است که این سبک های دلبستگی به باورهای افراد در مورد خود و دیگران و همچنین رفتارها و تعاملات آنها در روابط شکل می دهند.

تحقیقات ارتباط ثابتی بین سبک های دلبستگی و پرخاشگری پیدا کرده است، به طوری که افراد دارای سبک های دلبستگی ناایمن سطوح بالاتری از پرخاشگری را در مقایسه با افراد دارای سبک های دلبستگی ایمن نشان می دهند. یک متاآنالیز توسط Kussin and Steven (2017) نشان داد که افراد دارای سبک های دلبستگی اجتنابی و مضطرب بیشتر درگیر پرخاشگری از جمله خشونت فیزیکی، پرخاشگری کلامی و پرخاشگری رابطه ای هستند. این یافته‌ها نشان می‌دهد که افراد دارای سبک‌های دلبستگی ناایمن ممکن است با تنظیم احساسات خود مبارزه کنند و ممکن است به پرخاشگری به عنوان مکانیزم مقابله متوسل شوند.