دانلود مقاله همایشی واکاوی علل ترس دانش آموزان از مدرسه و ارائه راهکار برای والدین و معلمان

دانلود مقاله همایشی واکاوی علل ترس دانش آموزان از مدرسه و ارائه راهکار برای والدین و معلمان  د ر تعداد 9 صفحه فایل word و قابل ویرایش از وبسایت پی دی اف داک قابل خرید و دانلود می باشد

قسمتی  از فایل

مهار رفتاری، خجالتی بیش از حد، بی میلی به ترک موقعیت های ناآشنا و اضطراب جدایی احتمالاً دارای یک جزء ژنتیکی هستند. مطالعات خانوادگی نشان داده است که کودکانی که از والدین مبتلا به اختلالات اضطرابی متولد می شوند، بیشتر در معرض اضطراب جدایی هستند. اختلال اضطراب جدایی و افسردگی دوران کودکی دست به دست هم می دهند و برخی کارشناسان معتقدند که اختلال اضطراب جدایی از علائم افسردگی است.

4.اقدامات اصلاحی مدرسه و معلم
مدرسه و معلم باید برای همه کودکان از جمله چنین کودکانی تدابیری اتخاذ کنند. معلم کلاس اول باید آموزش دیده تر، مودب تر، شاداب تر و سرزنده تر و بدخلق تر از معلمان دیگر باشد. زیرا دیدار روزها و ماه های اول زندگی تحصیلی سرنوشت ساز است.
با پذیرش و استقبال با احترام از کودک و تشویق به مشارکت او به نحوی که کودک به حساب می آید، جایی برای او در مدرسه ایجاد می شود.
محبت خود را به کودک نشان دهید و نرمی و مهربانی خود را به او نشان دهید، او را در مدرسه دوستانه و منعطف کنید، محیطی حامی و گرم برای او نشان دهید.
قوانین مدرسه را آسان کنید و سعی کنید محیط مدرسه را شبیه خانه کنید.
آنها را راهنمایی کنید تا مشکلات و وظایفشان را حل کنند و در هنگام رهبری آنها را تحسین کنید. مجبور کردن او به تماشای بازی های دیگران.
گوش دادن به سخنان شما و درخواست برای روشن شدن سوالات و مشکلات شما.
به خصوص در سال اول از خود راضی نباشید و به او اجازه ندهید که حفاری کند.
اقدامات اصلاحی در صورت خروج دانش آموزان از مدرسه
او را بخوابانید و به او بگویید که بیمار است و باید در رختخواب بماند و بیرون نیاید. اگر بگوید من شفا پیدا کردم. وقتی از رختخواب بلند می شود، حتی اگر دیر به مدرسه می رسد، به او پیشنهاد مدرسه بدهید.
آن روز به او وعده های غذایی سبک بدهید. به بهانه اینکه او مریض است و نباید غذا بخورد و غذای شما برایش خوب نیست. مخصوصاً اگر کودک به غذاهای خاصی علاقه ای ندارد، باید همان غذا را به او داد تا متوجه شود که در خانه غذا نمی خورد. روزی که مدرسه نمی رود باید در رختخواب بماند و تنها باشد. شما به تنهایی از خانه بیرون می روید و برادران و خواهران خود را از او جدا می کنید زیرا او مریض است تا با آنها بازی نکند.
به مدرسه اطلاع دهید که وضعیت چگونه است و برای چند روز آینده چه کاری باید انجام شود. همچنین به کودک بگویید که به مدرسه اطلاع داده شده است تا کنجکاوی و اضطراب او را فرا نگیرد.
به طور کلی، آن طور که شما آن را می گیرید، باید به کودک بفهمانید که در خانه ماندن برای او خوب نیست، اگر به مدرسه برود بازی می کند و قدم می زند، صحبت می کند و به حرف های دیگران گوش می دهد و آزاد است.
می توان گفت هیچ ویژگی و مهارتی وجود ندارد که کودکان در مدرسه نیازی به آن نداشته باشند. برخی از ویژگی ها و مهارت ها عبارتند از: سلامت و آمادگی جسمانی، بلوغ فکری و اجتماعی، مهارت های زبانی، توانایی حل مسئله، تفکر خلاق و اطلاعات دقیق درباره جهان.

5.اقدامات اصلاحی والدین
دانستن نکات و پیشنهادات زیر به والدین کمک می کند تا وظایف خود را بهتر انجام دهند:
فرزند خود را قبل از مدرسه، در حین ثبت نام یا هر جا که ممکن است به مدرسه بیاورید. بیایید در مورد مدرسه برای او صحبت کنیم. اجازه دهید او با محیط و فضای داخلی و همچنین مدیران مدرسه آشنا شود تا آمادگی لازم را دریافت کند.
برای خرید وسایل مدرسه یادتان باشد که فرزندتان را با خود ببرید و در انتخاب وسایل نظر او را جویا شوید.
برای ترغیب کودک به مدرسه از زور، تهدید و تنبیه استفاده نکنید زیرا بر شدت اضطراب او می افزاید.
به احساسات و گفتار فرزندانمان توجه کنیم. بچه ها در راه خانه از مدرسه دوست دارند همه چیز را برای والدینشان به خصوص مادرشان توضیح دهند. سعی کنید شنونده خوبی برای مکالمه آنها باشید.
بیایید از خاطرات خوبمان یا خواهر و برادر بزرگترش از دوران مدرسه برایش بگویید.
بچه ها را با آرامش به مدرسه بفرستیم و از اصرار و تاکید و امر و نهی زیاد بپرهیزیم، زیرا اضطراب به بچه ها سرایت می کند.
از مدرسه به عنوان ابزار تنبیه استفاده نکنید. مثلاً نگویید «اگر تکالیف خود را انجام ندهید، به معلمتان می گویم».
توجه و واکنش زیاد باعث افزایش ترس کودکان می شود. پس از این کارها دوری کنید.
کودک خود را هر شب در ساعت مشخصی بخوابانید.
از فرزندتان نخواهید که تکالیفش را فراتر از توانایی او انجام دهد.
همراهی کودک در روزهای اول سال تحصیلی بسیار مهم است.
از سرزنش و شرمساری فرزندمان به خاطر رفتار نادرستش بخصوص در مقابل دیگران بپرهیزیم.
با تنظیم تکالیف و مطالعه نامناسب اوقات فراغت و استراحت فرزندمان را نگیریم.
حتما فرزندتان را با ظاهری آراسته به مدرسه بفرستید تا شرمنده همکلاسی هایش نشود.
اگر یکی از وسایل مدرسه اش را گم کرد، از او بخواهید که فردا مدرسه را برای یافتن آن جستجو کند و از معلم و همکلاسی هایش کمک بخواهد. ما نباید او را به خاطر این غفلت تنبیه یا بترسانیم.
وقتی کودک از مدرسه به خانه می آید، حداقل یکی از اعضای خانواده (به خصوص مادر) منتظر او باشد. حتی الامکان از دادن کلید خانه به کودک و یا تنها گذاشتن او درب منزل خودداری کنیم، زیرا اضطراب این گونه کودکان بسیار بیشتر از سایر کودکان است.
فرزندمان را با دیگری مقایسه نکنیم. (مخصوصاً هنگام ورود به مدرسه)
به فرزندمان توانایی ها و استعدادهای او را آموزش دهیم. به یاد داشته باشید که او فردی متفاوت است و افکار خود را دارد.
اگر فرزندمان «والدین» است، نباید او را ضعیف و ضعیف بدانیم، بلکه با پرورش مهارت های ارتباطی، تعیین نقش ها و مسئولیت های اجتماعی به او کمک کنیم تا بتواند با افراد جدید ارتباط برقرار کند و راحت تر با آنها و با خود صحبت کند. ملاقات نیازها را می توان بیان کرد
باید سعی کنید بعد از مدرسه وضعیت فرزندتان را درک کنید. کودک در حال حاضر زندگی پر از هیجان، بازی و سرگرمی دارد و نشستن، سکوت و رعایت نظم در کلاس توجیهی ندارد. باید شرایط بهتری برای کودکان تضمین شود.
با نزدیک شدن به فصل مدرسه، بسیاری از کودکان خردسال برای اولین بار در زندگی خود به مدرسه می روند. مدرسه محیطی ناآشنا است، زندگی اجباری با افراد جدید و محیطی با قوانین و مقررات انضباطی جدید. کودک متوجه می شود که زمان بازی آزادانه سپری شده است.