دانلود اقدام پژوهی چگونه توانستم دانش آموزم مریم را به درس قرآن علاقه مند کنم؟

با سلام خدمت شما همکار گرامی با من همراه شوید با یکی دیگر از اقدام پژوهی 👇🏻

چگونه توانستم دانش آموزم مریم را به درسقرآن علاقه مند کنم؟

فرمت فایل:wordو قابل ویرایش

قسمتی از شرح فایل👇🏻

چکیده

    عنوان اقدام پژوهي حاضر اين است که ، چگونه توانستمدانش آموزم مریم را به درس قرآن علاقه مند کنم ؟ و هدفاصلي آن نيز افزايش ميزان علاقه مندي دانش‌آموزان و به خصوص مریم به درس قرآن و فعاليت هاي مربوط به آن ميباشد. آشنا نمودن کودکان با اصول و مباني دين اسلام، بهويژه قرآن کريم ، آن هم در پايه ..... ، همواره نيازمند تکراراست. زيرا عامل « تکرار » در فرايند تدريس ، امري اجتنابناپذير مي باشد. بدون شک ، انجام این تحقیق ، از ابعادگوناگون دارای اهمیت و ضرورت بسیار بوده است. زیرا از یکسو، علاوه بر ایجاد علاقه مندی در دانش‌آموزان و به خصوص مریم به درس قرآن ، میزان فعالیت و مهارت آنان در روخوانی ،روان خوانی ، قرائت و حفظ آیات ، پیام ها و داستان های قرآنیرا افزایش می داد و از دیگر سو، موفقیت دانش‌آموزان دریادگیری دیگر دروس( قرائت فارسی ، جمله نویسی ، املا و غیره) را نیز امکان پذیر می ساخت.

واژگان کلیدی :

دانش آموزان – قرآن – علاقه مندی-تلفیق-هنر

مقدمه

قرآن، پيام روشن الهي است که همه انسان ها را به راستي ورستگاري دعوت مي کند. از صدر اسلام تا کنون، آموزش اينپيام جاودانه الهي، از مهم ترين اهداف تعليم و تربيت در ميانمسلمانان بوده است. در کشور ما نيز، به اقتضاي جايگاه ديناسلام در فرهنگ مردم ايران و جايگاه ويژه قرآن در اعتقاداتديني، بايد آموزش قرآن مورد توجه همگان باشد تا شرايطمساعد براي تحقق اهداف اين آموزش فراهم آيد. از اين رو،درس قرآن در ميان درس هاي گوناگون دوره هاي تحصيلي، ازاهميت ويژه اي برخوردار است. نگاهي اجمالي به دستاوردآموزش قرآن در کشور ما نشان مي دهد که اين دستاورد، نه بااهميت و جايگاه ويژه قرآن در اسلام تناسب دارد و نه با ميزانعلاقه و اهميتي که تمام آحاد مردم براي قرآن کريم قايل هستند. از اين رو به دنبال توصيه ها و تأکيدات مکررمقام معظم رهبريدر اعتلاي آموزش قرآن در آموزش و پرورش، تلاش هاي نسبتاًهمه جانبه اي در فراهم آوردن زمينه هاي لازم براي اعتلا وتقويت آموزش قرآن آغاز شد. بديهي است اهداف آموزش قرآناولين و مهم ترين امري بود که بايد مورد بازنگري و ملاحظهکارشناسانه قرار مي گرفت تا بر اساس آن ساير اجزا و ارکانيک برنامه آموزشي مانند: اصول حاکم برآموزش قرآن،سازماندهي منطقي محتوا، روش هاي مناسب آموزش، تربيتمعلم و ارتقاي توانايي معلمان قرآن، نظام و شيوه هاي ارزشيابي، و ويژگي ها و توليد مواد آموزشي و کمک آموزشي، تعيينو تدوين شود.

از مجموعه اين امور در ادبيات برنامه ريزي درسي، به راهنمايبرنامه درسي تعبير مي شود که متأسفانه درس قرآن تا پيش ازچند سال اخير، فاقد راهنماي برنامه درسي مصوب يا حتيمدوني بوده است. ارائه و بررسي راهنماي برنامه درسي قرآن،مقام و مجال ديگري مي طلبد که اميد است، در آينده به شيوهاي مناسب به آن پرداخته شود تا فرصت نقد و بررسي آن برايهمه دست اندر کاران و علاقه مندان به آموزش قرآن در سراسرکشور فراهم آيد. در اين مقاله، سعي بر آن است تا با بياننکات مهم برنامه جديد آموزش قرآن، کليات اين برنامه معرفيشود تا زمينه مناسبي براي طرح مباحث آينده فراهم شود. مهمترين رويکرد برنامه جديد آموزش قرآن که اهداف و سايربخشهاي اين آموزش را تحت تاثير خود قرار مي دهد، جامعيتآموزش قرآن است ؛ يعني آموزش قرآن بايد به نحوي باشد کهاز يک سو همه حيطه هاي يادگيري را شامل شود و به ويژه برحيطه ي عاطفي که متکفل ايجاد و تقويت انس و علاقه دانشآموزان به قرآن و يا دگيري آن است، تاکيد ورزد؛ و از سويديگر تمامي موضوعات ضروري آموزش قرآن مانند روخواني،روان خواني، صحت قرائت، توانايي درک معناي عبارات و آياتساده قرآن، آشنايي با معارف انسان سازآن و تدبر در آياتالهي را در حد امکان شامل شود .با توجه به اين رويکرد، سههدف اصلي آموزش قرآن در سه دوره تحصيلي، علاوه بر تقويتانس و علاقه به قرآن کريم و يادگيري آن، عبارت است از تواناييقرائت قرآن در دوره ابتدايي، درک معناي عبارات و آيات سادهدر دوره راهنمايي و تدبر در آيات قرآن کريم و آشنايي با شرحو توضيح آن ها در دوره متوسطه. شايان ذکر است که با توجهبه جامعيت اهداف آموزش قرآن، در هر يک از سه دورهتحصيلي متناسب با شرايط ذهني و روحي دانش آموزان، سايراهداف نيز مورد توجه قرار مي گيرد

بیان مسأله

بدون شک ، دبستان ، در شکل گیری شخصیت انسان ، ازاهمیت بسزایی برخوردار است. حال چنان‌چه ، روش های مورداستفاده در تعلیم و تربیت دانش‌آموزان ، برگرفته از آیات قرآنیو روایات اسلامی باشد ، اثر بخشی آن در نوع گفتار ورفتارآنان ، همواره پایدار و ماندگار است. گواه این ادعا نیز،فرمایش نورانی امیر مؤمنان ، علی(ع) است که می فرماید: یادگیری علم و دانش در کودکی ، همانند حکاکی بر روی سنگاست.(حیدری ابهری ، 1387 : 40) اینجانب ، در اوایل سالتحصیلی یاد شده ، با مشاهده ی رفتار دانش‌آموزان کلاس خوددر ساعات قرآن و پرداختن به گفتگوی صمیمی و دوستانه باآنان در خصوص اهمیت و ضرورت توجه به درس قرآن و همچنین مشورت و تبادل نظر با برخی از اولیای آنان ، متوجه شدمکه به جز تعداد اندکی از دانش‌آموزان کلاس ، بیش تر آناننسبت به درس قرآن و فعالیت های مربوط به آن علاقه ی چندانیاز خود نشان نمی دهند! بر این اساس ، همواره این موضوعذهن مرا به خود مشغول ساخته بود که چرا اغلب دانش‌آموزانکلاس ، در هنگام پخش نوار و یا لوح فشرده ی قرآنی ، با دقتبه آن گوش نمی کنند؟چرا بیشتر آنان ، نسبت به درک معانی وحفظ سوره های کوتاه قرآن ، بی تفاوتند؟ و چرا اکثرآنان ، درپرداختن به دیگر فعالیت های قرآنی ، علاقه ی چندانی از خودنشان نمی دهند؟ و به طور کلی ، چرا فراوانی دانش‌آموزانعلاقه مند به هر یک از فعالیت‌های قرآنی در کلاس اینجانب ، ازمجموع انگشتان دست ، تجاوز نمی کند؟! در واقع مسأله وسؤال اساسی این بود که ، چگونه می توانم سطح علاقه مندی